شرایط سنت تقریریشرایط سنت تقریری، امور دخیل در حجّیت تقریر معصوم علیه‌السّلام است. ۱ - تعریفشرایط سنت تقریری، عبارت است از امور و زمینه‌هایی که در شکل گیری و حجیت تقریر معصوم علیه‌السّلام مؤثر می‌باشد. ۲ - شرایطاین امور عبارت است از: ۱. عمل یا اظهار عقیده، در مرئی و منظر معصوم علیه‌السّلام انجام بگیرد و سکوت امام با علم و التفات باشد؛ یعنی امام نسبت به گفتار یا کردار یا عقیده شخص علم و توجه داشته باشد و با این حال سکوت کند؛ ۲. سکوت معصوم علیه‌السّلام به دلیل وجود مانعی از بیان حکم واقعی، هم چون اضطرار و تقیه، نباشد؛ یعنی امام در شرایطی باشد که اعلام خطای فاعل یا گوینده برای او ممکن باشد و از این نظر در مضیقه نباشد. ۳ - دو صورت مضیقه نبودن امامدر مضیقه نبودن امام به دو صورت است: ا) وقت بیان ضیق نبوده و امام فرصت اعلام و تنبیه داشته باشد، وگرنه سکوت معصوم علیه‌السّلام علامت رضایت نیست؛ ب) موانعی همچون خوف امام علیه‌السّلام بر جان خود یا شیعیان (تقیه)، مایوس بودن امام از تاثیر تذکر و تنبیه و... فرا روی امام علیه‌السّلام نباشد، زیرا سکوت با وجود این موانع، علامت رضایت نیست. ۴ - نکتهبرخی از این شرایط، مثل تقیه، درباره ائمه علیهم‌السّلام جاری است، زیرا در زمان حاکمان ستمگر زندگی می‌کردند، ولی درباره شخص پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم جاری نیست. [۱]
محمدی، علی، شرح اصول فقه، ج۳، ص (۱۳۲-۱۳۰).
۵ - پانویس
۶ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوين توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامي، برگرفته از مقاله «شرایط سنت تقریری». |